แสงแห่งดาว - นิยาย แสงแห่งดาว : Dek-D.com - Writer
×

    แสงแห่งดาว

    ดวงดาว สาวน้อยหน้าตาสะสวย อาจจะไม่มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ ถ้าไม่มีแม่ทูนหัวที่ร้องขอชีวิตเธอเอาไว้ ตั้งแต่เมื่อรู้ว่าแม่แท้ ๆ ของเธอไม่ต้องการ...ชีวิตพลิกผันให้เธอต้องอยู่อย่างลำเข็ญ!

    ผู้เข้าชมรวม

    429

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    9

    ผู้เข้าชมรวม


    429

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    9
    หมวด :  รักดราม่า
    จำนวนตอน :  36 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  31 ก.ค. 67 / 16:05 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    “ดวงดาว” เด็กน้อยหน้าตาสะสวย อาจจะไม่มีชีวิตบนโลกใบนี้ ถ้าไม่มีแม่ทูน หัวที่ร้องขอชีวิตเธอเอาไว้ ตั้งแต่เมื่อรู้ว่าแม่แท้ ๆ ของเธอไม่ต้องการ

    “ดวงดาว มาหาแม่หน่อย” เสียงใส ๆ ของเด็กน้อยขานรับพร้อมวิ่งเข้ามาโอบกอดพรขวัญ

    “พรุ่งนี้ เราจะเข้ากรุงเทพฯ กันนะ” 

    “เข้ากรุงเทพฯ ไปทำไมเหรอ แม่”

    “ไปหาญาติแม่กันจ้ะ” 

    ตั้งแต่โตมา เท่าที่จำความได้ ดวงดาวไม่เคยได้ไปไหนไกล ๆ เลย นอกจากวิ่งเล่นซนอยู่แถวบ้าน ที่มีแต่ทุ่งนาที่เขียวขจี ลำห้วยที่ใสสะอาดและดินลูกรังแดงที่เป็นทางรถวิ่ง นานครั้งจะมีรถผ่านไปมาสักคัน

    แต่พรุ่งนี้ จะได้ไปกรุงเทพฯ ….ว้าว…. หัวใจของเธอเต้นรัว ในหัวมีแต่คำถาม??? 

    กรุงเทพฯ คือที่ไหน? 

    ไกลไหม? 

    ญาติของแม่คือใคร? 

    แล้วทำไมต้องไปหา?

    ยังไม่ทันได้ฝันไกล ตุ๊กพี่สาวคนโต ก็ตะโกนขึ้นมาว่า “หนูไปด้วยนะ” 

    ตั๊กน้องคนรองก็ตะโกนเสียงแปร๋น “ไปด้วย” สมทบมาติด ๆ 

    แม่รีบห้ามทัพแทบไม่ทัน… “ไม่ต้องไปทั้งคู่ล่ะ ให้ดวงดาวไปคนเดียว”

    “อ้าว ทำไมอะแม่ ทำไมน้องได้ไป พวกหนูไม่ได้ไป แม่ลำเอียง รักลูกไม่เท่ากัน หนูก็อยากไปกรุงเทพฯ บ้างเหมือนกันนะ” ตุ๊กต่อว่าแม่

    “ใช่ ๆ หนูก็อยากไป”  ตั๊กส่งเสียงสนับสนุน

    “เออ ไปธุระ พวกเอ็งไม่เกี่ยว ให้ดวงดาวไปคนเดียวพอ เข้าใจไหม!” แม่เริ่มเสียงดัง 

    พี่สาวทั้งสองบ่นพึมพำไม่หยุด 

    ตุ๊กเดินมากระทุ้ง “ดวงดาว รู้ไหม แม่พาเอ็งไปกรุงเทพฯ ทำไม”

    “อ๋อ แม่บอกว่าจะไปหาญาติจ้ะ” 

    “ใครวะ ญาติ เรามีญาติอยู่กรุงเทพฯ ด้วยเหรอว่ะ ตั้งแต่กูโตมา กูยังไม่เคยได้ไปไหนเลย แล้วก็ไม่เห็นแม่จะมีญาติที่กรุงเทพฯ ด้วย จริงมะ อีตั๊ก”

    “ใช่ ๆ ญาติเราก็เห็นแต่แถวนี้ มีด้วยเหรอที่กรุงเทพฯ…ว่าแต่กรุงเทพฯ นี่มันที่ไหนวะ ไกลไหม” ตั๊กถามด้วยความอยากรู้

    “หนูก็ไม่รู้เหมือนกันจ้ะพี่ตุ๊ก พี่ตั๊ก” 

    “เอ็งนี่ สุดที่รักของแม่เลยน่า ไม่เคยโดนแม่ตี ไม่เคยโดนด่า มีแต่คนรัก ดูกูสองคนสิ เดี๋ยวก็โดนตี เดี๋ยวก็โดนด่า ไม่เคยได้ไปไหน…กูนี่งงจริง ๆ แม่ทำไมลำเอียงขนาดนี้วะ”

    ตั๊กเดินมามองหน้าน้องสาว “เอ็งทำบุญมาด้วยอะไรวะ หน้าตาก็สวย ไม่เห็นเหมือนพวกกู ทุกคนที่บ้านก็รักเอ็งทุกคน…” 

    “อีตั๊ก พอ ๆ ดวงดาว มันไม่รู้เรื่องมันยังเด็กอยู่ มึงจะไปว่ามันทำไมวะ อีกอย่างมันก็ไม่เคยทำอะไรผิด แล้วมึงจะให้แม่เขาด่าอะไรมันล่ะ” ตุ๊กปกป้องน้องรัก

    “เออ ๆ โอ๋กันเข้าไป ระวังเถอะ มันจะเหลิง มีแต่คนเอาใจ” ดูท่าทางตั๊กจะไม่ค่อยพอใจสักเท่าไร แล้วก็เดินสะบัดก้นออกไป ยังไม่ทันพ้นประตู ก็วิ่งกลับเข้ามา “เออ เออ ไม่โกรธก็ได้วะ…ว่าแต่ อย่าลืมบอกแม่ให้ซื้อขนมจากกรุงเทพฯ มาฝากด้วยนะ” 

    “ได้จ้ะ พี่” ดวงดาวยิ้มออก พี่สาวทั้งสองคงไม่โกรธเธอแล้ว ที่ไม่ได้ไปกรุงเทพฯ ด้วยกัน… 

    ใบหน้าสดใส ดวงตากลมโต มุมปากที่อมยิ้ม แต่ยังคงแฝงไปด้วยความสงสัย…

    ดูท่าทางเด็กน้อยคงตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ… 

    คืนนี้ ดวงดาวจะหลับไหมหนอ?

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น